بانکداری نیز مانند دیگر حوزه‌های دانش بشری، مسیر دور و درازی را طی کرده است. آثار و شواهد تاریخی به‌دست آمده از کاوش‌های باستانی در مصر، روم، یونان و ایران باستان نشان می‌دهند که بانکداری، قدمتی هم‌پای پول دارد. از معابد و گنجینه‌هایی قدیمی که پول را در آنها نگهداری می‌کردند تا بانک‌های بزرگ جهان امروز که قلب تپنده اقتصاد جهانی هستند، همگی بر نقش و جایگاه پراهمیت بانکداری تأکید دارند.

در دوران مدرن و با گسترش فزاینده و پیش‌رونده لیبرالیسم مالی، بانک‌ها اهمیتی دوچندان یافتند و تبدیل به نماد و نشان اقتصاد آزاد شدند. در ادامه این فرایند و در عصر جهانی شدن، بانک‌ها به‌عنوان مهم‌ترین مراکز مالی جهان، نشان‌دهنده قدرت نفوذ اقتصادی کشورها هستند و بازارهای مالی دنیا را تحت تأثیر قرار می‌دهند. امروزه، بانک‌های بزرگ با شعب متعدد در سراسر جهان و با مرکزیت کنترل شهرهای بزرگی همچون توکیو، لندن و نیویورک، بازیگران اصلی عرصه اقتصاد جهانی هستند؛ اما این تمام ماجرا نیست؛ بحران‌های ادواری اقتصادی در غرب به‌خصوص بحران بزرگ 2008، یک پیام مهم داشت و آن اینکه اقتصاد سرمایه‌داری سوداگر که تنها به فکر حداکثر کردن سود است، اجتماع را نادیده می‌گیرد و به محیط‌زیست بی‌اعتنا است، نه تنها با دست نامرئی آدام اسمیت تنظیم نمی‌شود بلکه تعدیل‌های فریدمن و فون هایک نیز چاره‌ آن نیست و پیام‌آور بحران در زیست‌کره در همه ابعاد می‌باشد. در چنین شرایطی، بازنگری در اوضاع و احوال بانک‌ها، در دستورکار قرار گرفت و نوعی نگاه اخلاق‌محور، اجتماع‌محور و محیط‌زیست‌محور به بانکداری شکل گرفت. بانک‌ها مبانی نظام مالی خود را به چالش کشیدند و بانکداری اجتماعی، پا به عرصه وجود گذاشت و هم اکنون به‌عنوان یک پارادایم نوین در ادبیات اقتصادی و بانکداری جهان مورد توجه است و هر ساله نیز چه در حوزه نظری و چه در بعد عملی و به‌کارگیری آن در نظام‌های بانکی بر میزان شهرت و اعتبار آن افزوده می‌شود. بانکداری اجتماعی، یک نوع اصلاح نظام مالی است که به‌سوی یک رویکرد قوی‌تر، اخلاقی‌تر و کمتر وابسته به سودهای مالی کوتاه‌مدت، گرایش دارد و نگاه اجتماعی و تأمین نیازهای اکثریت مردم را در دستورکار قرار داده است.

این کتاب، نخستین اثر تألیفی در حوزه بانکداری اجتماعی در کشور است و تلاش کرده که ضمن تحلیل و تبیین بانکداری اجتماعی و ارائه فهمی دقیق از آن، به بررسی پیوند آن با حوزه‌های متعددی؛ از جمله رسانه‌های اجتماعی، اقتصاد شهری و آموزش نیروی انسانی بپردازد و ضمن انطباق آن با اسناد بالادستی کشور از این طریق، افق‌ها و ظرفیت‌های پیش‎روی بانکداری اجتماعی در کشور را ترسیم کند. ناگفته پیداست که کتاب حاضر نیز مانند هر اثر علمی دیگری، عاری از نقص و اشتباه نیست و پیشرو بودن و بدیع بودن آن در این حوزه نیز بر خطاهای احتمالی افزوده است؛ بنابراین از تمام اندیشمندان، پژوهشگران و صاحب‌نظران عرصه‌های علمی و اجرایی تقاضا می‌شود تا با بیان نظرات ارزشمند خود، ما را در جهت افزایش غنای این اثر یاری نمایند.

در پایان، از کلیه عزیزانی که به انحای گوناگون و در مراحل مختلف؛ اعم از ویراستاری و چاپ، در به سرانجام رسیدن این اثر، یار و مددکار ما بوده‌اند، نهایت قدردانی و سپاسگزاری را داریم.