مؤلفان:دکترحسين محمدپور زرندی و دکتر سيد محسن طباطبايی مزدآبادی

مدیر آموزش شهرداری تهران در مراسم بررسی کتاب «مديريت آموزش سازمانی با تاکيد بر توسعه سرمايه شهری» گفت: این کتاب را می‌توان یکی از رویش‌های نو در زمینه تولید علم بومی در حوزه شهری به‌شمار آورد
کتاب مديريت آموزش سازمانی (با تأکيد بر توسعه سرمايه شهری) تأليف دکتر حسين محمدپور زرندی و سيد محسن طباطبايی مزدآبادی با حمايت انجمن علمی اقتصاد شهری ايران و بانک شهر، توسط انتشارات مرکز تحقيقات راه، مسکن و شهرسازی در سال 1394به چاپ رسيده است.

اين کتاب که مورد تأييد استادان بزرگواری مانند دکتر حسن ملکی، دکتر داود دانش جعفری، دکتر کوروش فتحی واجارگاه و دکتر علی شماعی قرار گرفته و توصيه­نامه دريافت کرده است، از معدود آثاری است که به طور منسجم، بين حوزه­های آموزش سازمانی، مديريت و شهر، پيوند دقيقی برقرار کرده است و به نظر مي­رسد در اين زمينه، پيشگام آثار متعددي خواهد شد.

مؤلفان در ابتداي کتاب بيان مي­کنند که در اين اثر تلاش شده است که به جايگاه سرمايه‌های انسانی در نيل به توسعه سرمايه‌های شهری، پرداخته شود؛ زيرا امروزه افراد جامعه به عنوان سرمايه‌هاي انسانی و اجتماعی، نقش کليدی در توسعه پايدار دارند و از اين بين، سرمايه‌هاي انسانی سازمان‌های خدماتي؛ نظير شهرداری‌ها و بانک‌ها نقش بسزايی در توسعه پايدار شهری دارند. با توجه به مطالعات و پژوهش‌های مطرح شده در اين زمينه بايد اذعان داشت که مهم‌ترين شاخص توسعه سرمايه‌های انسانی و بالطبع توسعه سرمايه‌های شهری، مبحث آموزش‌های سازمانی می‌باشد.

نگارندگان چنين نتيجه گرفته ­اند که در روند توسعه، مجموعه ارکان يک نظام، هماهنگ با نيازهای اساسي و خواسته‌های افراد و گروه‌های اجتماعی در داخل نظام، از حالت نامطلوب زندگی گذشته، خارج می‌شوند و به سوی موقعيتی که از نظر مادی و معنوی بهتر است، حرکت می‌کنند. فراتر از مفهوم توسعه، توسعه پايدار است که عدالت بين نسلی و حفاظت از محيط‌زيست را به ادبيات توسعه، وارد نمود و در بخش‌های مختلف، مطرح شد. يکی از الزامات مهم و ضروری توسعه پايدار شهری، توسعه سرمايه شهری است. برای توسعه سرمايه شهری، متخصصان منابع انسانی و مديريت سازمانی و مديران شهری، استفاده از ابزار مهم و کارای آموزش را توصيه می‌کنند که از طريق نهادهای مديريت خدمات شهری، مانند شهرداری و بانک شهر می‌توانند موجبات توسعه سرمايه شهری و به تبع آن، توسعه پايدار شهری را فراهم ‌کنند.

 
بدين منظور، کتاب مذکور در هفت فصل تنظيم شده است:

فصل اول: تعاريف آموزش و بهسازي منابع انسانی، تاريخچه، ضرورت، اهداف، اصول حاکم بر آموزش سازمانی و مدل­هاي کاربردی فرايند آموزش سازمانی را معرفی می‌کند.

فصل دوم: تعريف نياز و نيازسنجی، ضرورت نيازسنجی در سازمان­ها، مراحل عمومی در فرايند نيازسنجی، اصول حاکم بر تعيين نيازهای آموزشی، الگوهای نيازسنجی آموزشی، فنون نيازسنجی عملياتی در شهرداری، نمونه عملی نيازسنجی آموزشی به همراه زيربخش ها و جزئيات به تفصيل بيان شده است.

فصل سوم: به برنامه­ريزی آموزشی اختصاص داده شده است.

فصل چهارم: به موضوع اجرای دوره ­های آموزشی پرداخته است. لازم به ذکر است نمونه های عملی که در اين فصل ذکر گرديده اند خروجی تحقيقات و پژوهش هاي ميدانی مؤلفان کتاب بوده اند که قبلا انجام شده اند.

فصل پنجم: موضوع مهم ارزشيابی دوره­های آموزشی را مورد بحث و بررسی قرار داده است.

فصل ششم: مفهوم کيفيت در آموزش، استاندارد‌سازی کيفيت و انواع استانداردها، مدل تعالی سازمانی EFQM  و نمونه عملی ارزيابی تعالی سازمانی در شهرداری تهران براساس مدل EFQM را مورد بررسی قرار داده است .

فصل هفتم: کتاب با عنوان نقش آموزش در توسعه سرمايه شهري را شايد بتوان مهمترين فصل ناميد چرا که جنبه نوآورانه کتاب مربوط به همين فصل است و بخوبی توانسته است مفاهيم آموزشی و مديريتی را به مباحث شهری پيوند بزند