به گزارش ایلنا، محسن طباطبایی مزدآبادی  با اشاره به اینکه بافتهای فرسوده شهرها علاوه بر تحمل مسائل کالبدی و فیزیکی از لحاظ اجتماعی و فرهنگی هم دچار مشکل شده اند و از چرخه اقتصادی شهر خارج شده اند، گفت: در واقع مشکل این بافتها فقط ناپایداری در برابر زلزله نیست بلکه می توان گفت نوعی زلزله فرهنگی و زلزله اقتصادی هم این بافتها را درنوردیده است.

مدرس دانشگاه تهران گفت: بافتهای تاریخی مجموعه ای منسجم از معماری، فرهنگ، اقتصاد، پیوندهای اجتماعی و ملاحظات محیطی، هم تجلی هنر و معماری و شهرسازی است و هم تجلی همزیستی سازگار با طبیعت هستند.

طباطبایی افزود: این بناها واجد ارزشهای نادر زیبایی شناختی و تداوم خاطرات جمعی و هویت بخش شهرهای ما هستند، آنها جزء مهمی از سرمایه های فرهنگی ما هستند و حکم اندوخته هایی متراکم را که گنجینه هایی از خاطرات اجتماعی و شیوه های برنامه ریزی و زندگی گذشتگان ما را در بر گرفته اند.

وی با اشاره به اینکه بنا به دلایلی این بافتها کارکرد خود را از دست داده اند و راه زوال  و پژمردگی را می پیمایند؛ گفت: آنها دچار فرسودگی عملکردی و کارکردی شده اند و در بسیاری از شهرها این بافتهای تاریخی و ارزشمند بجای اینکه قلب تپنده شهر باشند به محل تجمع جرم و بزه تبدیل شده اند.

مدرس دانشگاه تهران تاکید کرد: بنابراین این بافتها نیازمند جان بخشی، بازآفرینی و احیا هستند و در نگاه توسعه پایدار اگرچه احیا کالبدی فرهنگی واجتماعی و اقتصادی  مرتبط با یکدیگر و در تعامل با هم هستند اما واقعیت امر اینست که احیا اقتصادی این بافتها می تواند دیگر زمینه ها را نیز احیا کند.

کارشناس اقتصاد شهری با بیان اینکه بافت تاریخی که شامل بناها و آثار تاریخی است به معنای بافت قدیمی نیست چرا که این بافت دارای ارزش و بار فرهنگی است و هر بافت قدیمی شهری لزوما ارزشمند نیست، یادآور شد: در کشور بیش از 65 هزار هکتار بافت فرسوده داریم که تنها 25هزار هکتار از آن به بافت تاریخی اختصاص دارد.

وی ادامه داد: بنابراین در حیات بخشی مجدد به بناهای تاریخی از جمله خانه ها، آب انبارها، یخچالها ، قلعه ها و سایر ابنیه که عموما از طریق بهسازی و تغییر کاربری صورت میگیرد باید هویت و اصالت بافت خدشه دار نشود.

طباطبایی مزدآبادی با اشاره به اینکه در همه جای دنیا امروزه گردشگری شهری بر روی این بافتهای تاریخی تاکید ویژه ای دارد، خاطرنشان نمود: این بافت ها پتانسیلهای بالقوه گردشکری هستند و از طریق گردشگری شهری می توانند مجددا به چرخه زندگی شهری بازگردند، بنابراین بازسازی و بهسازی توریسم محور، ارتقاء قابلیتها با حفظ هویت و اصالت بافت، راهکاری برای توسعه پایدار این بافتهاست و این میراث ارزشمند می تواند نقش بی بدیلی در اقتصاد شهری ایفا کند.

وی به آمارهایی در خصوص گردشگری که به صنعت سفید، صنعت پاک و صنعت بدون دود معروف است اشاره کرد و گفت: توریسم در سال 2017 ، 6/7 تریلیون دلار یعنی 10درصد تولید ناخالص جهان را به خود اختصاص داده است و 292 میلیون شغل ایجاده که این میزان یک دهم کل اشتغال جهانی است؛ همچنین 6/6 درصد صادرات جهان و 30درصد صادرات بخش خدمات در این بخش است.

طباطبایی مزدآبادی با بیان اینکه این اعداد و ارقام گویای اهمیت فزاینده این بخش است بخصوص زمانیکه متوجه میشویم که در سال 2030 نزدیک به 2 میلیارد گردشگر بین المللی وجود دارد و رقابتی تنگاتنگ بین کشورها و شهرها برای جذب گردشگر وجود دارد، خاطرنشان کرد: همانطور که اشاره شد اهمیت گردشگری در زمینه اشتغالزایی بسیار بالاست بطوریکه در سال 2022 از هر 10 نفر شاغل در دنیا یک نفر در بخش توریسم کار می کند. بنابراین در کشور ما نیز اگر ما به دنبال تحقق شعار سال یعنی تولید و اشتغال باشیم و اگر بخواهیم راهبرد توسعه پایدار شهری را دنبال کنیم، توریسم شهری با تکیه بر پهنه های فرهنگی می تواند بسیار راهگشا باشد.

منبع : خبرگزاری ایلنا

تاریخ انتشار : 1396/09/11

شماره خبر : 565444