سید محسن طباطبایی مزدآبادی با اشاره به اینکه آنچه امروز به عنوان یک معضل اساسی اغلب شهرهای ایران به ویژه تهران را تحت تاثیر قرار داده، چالش اقتصاد است، ادامه داد: تیم مدیریتی جدید و شخص شهردار نیز باید عالم به علم اقتصاد شهر باشد. بر همین اساس سهم درآمدهای پایدار شهری باید در مدیریت شهری تهران افزایش یابد که روش های مختلفی برای تأمین هزینه ها و درآمدزایی پایدار برای مدیریت شهری وجود دارد.

دبیرکل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران تاکید کرد: امروزه مدیریت منابع انسانی، یکی از مهم‌ترین وظایف مدیران سازمانی است و انگیزش شغلی، یادگیری سازمانی و توانمندسازی روان‌شناختی، از مباحثی هستند که مدیران با آن‌ها مواجه هستند. پرداختن به جایگاه شغلی و حقوقی کارکنان سازمان شهرداری نیز در چارچوب برنامه های شهردار آینده قرار دارد.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: درآمد ناشی از ارائه کالاها و خدمات شهری، درآمد ناشی از فعالیت های سرمایه گذاری و اقتصادی شهرداری ،عوارض و مالیات هایی که هر یک از شهروندان به نوبه خود باید برای تأمین درآمدهای شهری بپردازند، هر یک نیازمند برنامه ریزی در قالب اقتصاد شهر است که قطعا باید به آن پرداخته و یک برنامه مدون پیاده و اجرایی شود.

وی به بررسی برخی از تجربیات جهانی درباره اخذ مالیات برای تأمین درآمدهای پایدار اشاره کرده و گفت: بخش مسکن، بنگاه های اقتصادی، درآمد افراد، همه به ترتیب با توجه به میزان مصرف می توانند منبع دریافت عوارض و مالیات باشند.

طباطبایی افزود: اگر بخواهیم پیرامون اخذ مالیات یک نمونه را مطرح کنیم باید گفت در کشور آمریکا ۶۳ درصد از درآمدهای شهرداری‌های از محل اخذ عوارض تامین می شود که از این مقدار ۴۴ درصد مربوط به مالیات بر مستغلات است. همچنین در فرانسه حدود ۲۱ درصد از درآمدهای شهرداری‌ها از محل مستغلات و زمین تامین می شود و در کشور کانادا نیز سهم مالیات بر املاک ۶۴ درصد از کل درآمدهای این شهر است.

مدرس دانشگاه تهران با بیان اینکه اغلب مالیات‌های دریافتی تهران از محل عوارض نوسازی مسکن گرفته می شود، اظهار کرد: بر اساس تصمیم مدیریت شهری پایتخت، نرخ انواع عوارض ساخت مسکن از ابتدای تابستان ۹۹ نسبت به سال ۹۸ مشمول ۳۰ درصد افزایش شد.

وی افزود: انواع عوارض ساختمانی، یک جزء از هزینه ساخت مسکن است که وزن آن روی هزینه ساخت‌و‌ساز نسبت به قیمت تمام شده بیشتر است. در حال حاضر هزینه ساخت مسکن در شهر تهران دست‌کم به مترمربعی ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان رسیده است. میانگین نرخ عوارض ساختمانی در پایتخت در سال ۹۸ مترمربعی ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان بود که با افزایش ۳۰ درصدی برای هر مترمربع ساختمان مسکونی به‌طور میانگین به حدود ۶۵۰ هزار تا یک میلیون تومان در شهر تهران برای سال ۹۹ افزایش پیدا کرد.

طباطبایی مزدآبادی با اشاره به اینکه نرخ عوارض در مناطق مختلف شهر تهران متفاوت است، افزود: بررسی‌ها نشان می‌دهد میانگین نرخ عوارض ساختمانی برای برخی مناطق شمال شهر تهران از مترمربعی ۲ میلیون تومان هم فراتر می‌رود به ویژه در ساخت‌وسازهای بلندمرتبه که به دلیل عوارض صدور تراکم مازاد، مبلغ پرداختی سازنده‌ها به شهرداری تهران به‌صورت تصاعدی افزایش پیدا خواهد کرد البته هزینه صدور پروانه ساختمانی برای مناطق فرسوده پایتخت رایگان است.

دبیرکل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با اشاره به اینکه دیگر نمی توان شهرها را به صورت جزیره ای و در بخش های جداگانه اداره کرد، اظهار داشت: در حال حاضر نگاه دنیا به شهرداران نگاهی به رئیس جمهور است چراکه شهردار را حاکم یک شهر می‌دانند. حاکمی که عهده دار تمام امورات شهر است.

وی با تاکید بر اینکه شهردار تهران باید تعاملی قوی با سایر دستگاه های حاکمیتی در کشور داشته باشد، گفت: دولت، مجلس و دستگاه قضا، بازوانی هستند که بدون شک اداره شهر تهران بدون آنها ممکن نخواهد بود و قطعاً تعامل با دستگاه های زیربط اداره شهر را تسهیل می کند و آنجا که همه اقدامات و تصمیم‌گیری‌های شهردار موفق باید مبتنی بر یک خرد کارشناسانه و به دور از احساس باشد، شهردار بهتر است از ظرفیت های دانشگاه ها و مجموعه های پژوهشی در پیشبرد اهداف و برنامه‌ریزی های استراتژیک مدیریت شهری استفاده کند.

مدرس دانشگاه تهران تصریح کرد: شهردار کارآمد شهرداری است که در چشم انداز خود برای شهر، حرکت به سمت شهری هوشمند را امری قطعی محسوب و شهروندان را از مزایای چنین شهری آگاه کند. او می‌داند شهر هوشمند شهری است که از تکنولوژی‌های هوشمند و تجزیه و تحلیل داده‌ها برای بهینه‌‌سازی عملکرد شهرها، به اشتراک گذاری اطلاعات با مردم، رشد اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی و رفاه شهروندان استفاده می‌کند. بنابراین باید در راستای آگاهی بخشی و ایجاد فضای همراهی عمومی در مسیر رسیدن به شهری هوشمند قدم بردارد.

این کارشناس مسائل شهری در ادامه با بیان اینکه شهردار باید در اداره شهر بیش از همه به شهروندانش توجه کند، خاطرنشان کرد: شهر بدون شهروند بی معناست و زمانی توسعه واقعی در شهر اتفاق می افتدکه سطح زندگی و فرهنگی ساکنان شهر ارتقاء یابد. هنگامی که گروه، سازمان و جامعه‌ای ایجاد می‌شود، پایه‌های فرهنگ آن نیز پی‌ریزی می‌شود. بنابراین فرهنگ، همیشه و در همه جا حضور دارد و بر این اساس، افراد، گروه‌ها و سازمان‌ها در برابر مشکلات مشترکی قرار می‌گیرند که برای حل آنها نیاز به فرهنگ مشترک است.

وی تصریح کرد: توانمندسازی کارکنان در مدیریت شهری، باعث تأثیرات مثبتی بر نگرش و رفتار کارکنان می شود و تغییر نگرش کارکنان منجر به افزایش رضایت شغلی، کاهش استرس، کاهش ابهامات شغلی و مواردی از این قبیل می‌شود. همچنین توانمندسازی، باعث ایجاد قدرت تصمیم‌گیری، استقلال در کار و آزادی در تصمیم‌گیری است بنابراین ابتدا توسعه فرهنگ کار گروهی در جمع کارکنان شهرداری می تواند اولویت سامان بخشی به مدیریت شهری آینده باشد.

منبع: خبرگزاری اقتصاددان