با این حال به نظر می رسد مسئولان توجه چندانی به ظرفیت های شهرها در فضای پساتحریمی ندارد و از سوی دیگر مدیران شهری نیز از ظرفیت های خود در این زمینه غافل هستند.
امروز بسیاری از شهرهای مهم دنیا خود در قالب یک دولت محلی دیپلماسی ویژه و خاص به خود را دارند که در ذیل دیپلماسی رسمی کشورها قرار ندارد و در راستای توسعه شهری اقدام می کند. در شرایط پساتحریم نیز کلان شهرهایی همچون تهران، مشهد، اصفهان، تبریز و ... می بایست نسبت به فرصت های خلق شده در فضای بین المللی حساس باشند.
امروز بسیاری از شهرهای جهانی بخش عمده ای از درآمدهای خود را از طریق همین مراودات جهانی کسب می کنند. برای مثال شهرهای اتریش و سوئیس به مرکز دیپلماسی جهانی تیدیل شده است و یا شهری چون سئول کره جنوبی به مقر برگزاری همایش های بین المللی تبدیل گشته است.
به طور قطع شهرهای ایران ظرفیت های گسترده ای برای تبدیل شدن به یک برند بین المللی را دارا هستند. برای مثال شهری چون مشهد مقدس این ظرفیت را دارد تا تبدیل به قطب توریسم مذهبی جهان اسلام گردد و یا اصفهان به عنوان مرکز توریسم فرهنگی منطقه و حتی جهان معرفی شود چرا که از منظر ظرفیت ها، چنین فرصت های قابل دسترسی است.
در حوزه اقتصادی نیز فضای پساتحریم می تواند فرصت های گسترده ای را در پیش روی توسعه شهری قرار دهد. یکی از چالش های اساسی کلان شهرهای ایران در شرایط فعلی فقدان منابع لازم برای تامین سرمایه گذاری ها در پروژه های کلان است. برای مثال در سال 95 هیچ پروژه عمرانی جدیدی در کلان شهر تهران کلید نمی خورد و همه منابع موجود صرف تکمیل پروژه هایی می شود که مدت زمان زیادی است آغاز شده اما هنوز به اتمام نرسیده است!
در این شرایط و با توجه به نیاز گسترده شهرهای ایران به سرمایه گذاری، پساتحریم می تواند یک فضای جدید را با ورود سرمایه های خارجی به توسعه شهری پدید آورد. پروژه های شهری اغلب این امکان را دارند که از خطوط اعتباری خارجی استفاده کنند و به عنوان یک فعالیت اقتصادی سودآور قلمداد شوند.
در این اثنا تنها این نیاز وجود دارد تا دیپلماسی شهری در راستای جذب سرمایه های خارجی فعال شود و به طور جدی در رقابت جذب سرمایه های خارجی با دیگر بخش های اقتصادی رقابت کند. البته برخی نیز معتقدند که ورود این سرمایه ها می تواند به زیان توسعه اقتصادی شهرها در ایران باشد اما تجارب جهانی در این زمینه نشان داده است که اگر دقت نظر کافی صورت بگیرد و نوع قراردادها با هوشیاری تهیه شود امکان رشد شهرها با سرمایه خارجی بسیار بالاست.
طبق برآوردها حل مشکلات شهری در مناطق کمتر توسعه یافته جهان تا سال 2030 به بیش از 6.3 تریلیون دلار سرمایه گذاری نیاز دارد که به طور قطع تامین این حجم از سرمایه گذاری از عهده دولت های محلی و حتی دولت های مرکزی به طور صرف خارج است و در این میان باید از ظرفیت های سرمایه های جهانی نیز بیشترین استفاده را برد.

منبع : خبرگزاری ایرنا

تاریخ انتشار : 1394/11/24

شماره خبر : 81961190

نویسنده : سید محسن طباطبایی مزدآبادی